ค้ำประกันอย่างไร ไม่ให้เสียตังค์

 “ โอย ..ถ้าบริษัทในเครือค้ายาบ้าแล้วถูกจับ ผมก็ ..ซวย..ด้วยซิครับ… ”

คุณปกป้อง ประกันภัย มาโอดครวญกับผม กรณีถูกบริษัทแห่งหนึ่งฟ้องให้จ่ายค่าเสียหายในฐานะเป็นผู้ค้ำประกัน

     เรื่องมีอยู่ว่า คุณปกป้อง ได้ค้ำประกันหลานชายเข้าทำงานกับบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งมีบริษัทในเครืออยู่ 10 บริษัทและในหนังสือสัญญาการค้ำประกันนั้น ระบุว่ายินยอมเป็นผู้ค้ำประกันในกรณีที่หลายชายย้ายไปทำงานกับบริษัทในเครือเสมือนหนึ่งเป็นบริษัทเดียวกัน และก็ลงชื่อกันเรียบร้อยทั้ง 2 ฝ่าย  หลายปีผ่านไปหลานชายก็ย้ายไปหลายบริษัทในเครือ จนไปทำให้เกิดความเสียหายขึ้นจนได้ และร้อนถึงคุณปกป้อง ที่จะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้บริษัทนั้นแทน

“ ทำแบบนี้ ผมจะไปรู้หรือว่าแต่บริษัททำอะไร เกิดให้หลานผมไปค้ายาบ้า ผมก็ต้องถูกจับในฐานะผู้ค้ำประกันด้วยสิครับ ” คุณปกป้อง ยังโอดครวญไม่หยุด หลังจากที่เล่าให้ผมฟังจบลง

     ท่านทั้งหลายครับ เรื่องค้ำประกันนี้ ผมเคยบอกไว้ในเรื่องของคนอื่นมาบ้างแล้ว แต่กรณีของคุณปกป้องนี้ ผมเห็นว่ามีประเด็นที่น่าสนใจต่างไปอีกแบบ คนอื่น ๆ ส่วนมากแล้วจะค้ำประกันในบริษัทเดียว แต่ของคุณปกป้องนี้ค้ำหลายบริษัท ความเสี่ยงที่จะเกิดความเสียหาย และ ความเสี่ยงในการที่จะต้องชดใช้ จึงมีมากกว่า คนอื่น ..คำถามว่า คุณปกป้องต้องตามไปรับผิดชอบทุกบริษัทตามสัญญาจริงหรือ ???

     ตามเจตนารมณ์ ของการค้ำประกันนั้น เขาให้ค้ำประกันกันเฉพาะพฤติกรรมที่เกี่ยวกับการทำงานในตำแหน่งที่ค้ำนั้น ๆ เท่านั้น ไม่ใช่ค้ำประกันทุกพฤติกรรม ทุกลมหายใจ หรือไม่ใช่ค้ำทุกตำแหน่งที่คนนั้นเลื่อนขึ้นหรือเปลี่ยนไป หรือ ค้ำประกันเฉพาะในงานที่ผู้ค้ำเห็นว่าตนเองรับผิดชอบได้ในปัจจุบัน เท่านั้น 

     การเขียนสัญญาค้ำประกันที่ดีนั้นต้องให้ผู้ค้ำประกันโต้แย้ง คัดค้าน หรือมีสิทธิที่จะเปลี่ยนถ้อยคำ เปลี่ยนวงเงินที่ค้ำ หรือ กำหนดขอบเขตที่ค้ำได้ด้วย ไม่ใช่เขียนคลุมครอบจักรวาล กระดิกไม่ได้เลย พิมพ์มาเสร็จแล้วรวบหัว รวบหางให้ผู้ค้ำลงชื่อค้ำด้วยหัวใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ตกไปอยู่ตาตุ่ม อย่างที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้ ..ผู้ค้ำประกันนั้น เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กระดูกแขวนคออยู่แล้ว ยังมาถูกบริษัทคู่สัญญามาบีบคอหายใจไม่ออกอีก ..คุณลองมาเป็นผู้ค้ำประกันดูบ้างสิ แล้วจะรู้ว่ามันเสียว มันเสี่ยง แค่ไหน

     อันบริษัทในเครือที่มีอยู่ขณะทำสัญญา 10 บริษัท นั้น ถือว่าผู้ค้ำรู้ว่ามีอยู่จริงและตกลงรับเข้าผูกพันค้ำประกันได้ แต่บริษัทที่ตั้งขึ้นทีหลังเป็นบริษัทที่ 11 หรือ บริษัทที่ 100 นั้น ผู้ค้ำประกันไม่ทราบทั้งตำแหน่ง หน้าที่ ขอบเขตงาน ไม่ทราบขอบเขตความรับผิดชอบความเสียหาย  การจะให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาไม่รู้มาก่อนนี้น เป็นเรื่องไม่ยุติธรรม ไม่เป็นธรรมกับเขา การค้ำประกันในบริษัทที่เกิดภายหลังเช่นนี้ ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานเคยพิพากษาเป็นบรรทัดฐานไว้แล้วว่า แม้ในสัญญาจะระบุว่ายินยอมค้ำประกันในกรณีที่ลูกจ้างย้ายไปทำงานในบริษัทในเครือนั้น ให้หมายถึงเฉพาะบริษัทที่จดทะเบียนในขณะที่ทำสัญญาค้ำเท่านั้น การย้ายไปทำความเสียหายในบริษัทที่ตั้งภายหลังสัญญา ไม่อยู่ในความรับผิดชอบของผู้ค้ำประกัน.. ตามคำพิพากษา เลขที่ ..8587/2544  คุณปกป้อง รอดตัวครับ แต่หลานชายคนที่ทำเสียหายโดยตรง ไม่รอด ต้องชดใช้ความสียหายที่เกิดขึ้นด้วยตนเอง

     มีคำถามต่อว่า ถ้าหลานชายไปทำความเสียหายที่บริษัทอื่นมาก่อน ก่อนที่คุณปกป้อง จะค้ำประกันนี้ คุณปกป้องจะต้องรับผิดชอบหรือไม่ ??? ข้อนี้ตอบง่ายครับ คือ ไม่ต้อง เพราะโดยทั่วไปแล้วกฎหมายหรือสัญญาจะไม่มีผลย้อนหลัง ส่วนมากจะบอกว่า ตั้งแต่วันค้ำเป็นต้นไป ตามแนวคำพิพากษา เลขที่  290/2539 ครับ

     ให้ถามอีกคำถามหนึ่ง ไม่คิดตังค์ ครับ ..คำถามต่อว่า ผมจะบอกเลิกการค้ำประกัน จะได้ไหมครับ ??? คำถามนี้ค่อยน่าสนใจหน่อย สัญญาค้ำประกันเป็นสัญญาที่บอกเลิกฝ่ายเดียวได้ ไม่จำเป็นต้องให้คู่สัญญายินยอม ถ้าคุณไม่อยากค้ำ หรือ เห็นพฤติกรรมไม่ดี มีความเสี่ยงของหลานคุณ คุณก็ทำหนังสือขอยกเลิกการค้ำได้ตามที่คุณปรารถนา ( หาพยานลงชื่อและถ่ายเอกสารไว้ด้วย )  เมื่อยกเลิกก็หมดความรับผิดชอบครับ ส่วนหลานคุณจะไปหาคนค้ำใหม่ หรือ บริษัทไม่ต้องใช้คนค้ำก็แล้วแต่เขา ..ถ้าหลานชายเป็นมวยหน่อย ก็ถ่วงเวลาหาคนค้ำยากออกไปอีก เดี๋ยวเขาก็ลืมทวงเองแหละ ..( อันนี้ผมไม่ได้บอกวิชามารหลานคุณนะ ..แต่บอกเทคนิคบริษัทให้ระวังตัวและเร่งรัดให้ใกล้ชิด )

     อาจารย์ครับ ขอแถม อุ๊ย !! ขอถามอีกคำถามหนึ่งครับ หลังจากที่ผมค้ำแล้ว เขาเคยลาออกไปครั้งหนึ่งแล้วกลับมาทำใหม่ ผมยังจะต้องค้ำประกันต่อเนื่องไหมครับ ?? อย่างนี้ยิ่งชัดครับ การค้ำประกันครั้งแรกของคุณจบตั้งแต่วันลาออกครั้งแรกแล้ว การกลับมาใหม่ ถ้าคุณไม่ไปลงชื่อค้ำใหม่ คุณไม่ต้องรับผิดชอบ ตามแนวคำพิพากษา เลขที่ 3489/2527

“ อาจารย์ครับ “ เขาเรียกผมเบา ๆ
“ อะไรอีกล่ะ..ถ้าถามอีก คิดตังค์นะ “ ผมพูดเล่น ๆ
“ ที่อาจารย์บอกว่าศาลตัดสินไว้แล้ว มีเลขที่คำพิพากษาศาลฎีกาไหมครับ ..ผมจะจดไปขู่บริษัทนั้นสักหน่อย “
“ เอ้า จดเอา เลขที่ ..8587/2544  เลขที่ 290/2539 เลขที่ 3489/2527 พอใจหรือยัง”

“ การจะทำบุญกับคนให้ได้บุญนั้น ให้ช่วยเขาตอนที่เขากำลังตกทุกข์ ได้ยาก ขณะมีชีวิตอยู่นี่แหละครับ จึงจะได้บุญในชาตินี้ จะรอช่วย รอทำบุญ 100 วันให้ภายหลัง จะมีประโยชน์อะไร ”

บทความโดย : สิทธิศักดิ์ ศรีธรรมวัฒนา 

ที่มา : http://www.oknation.net/blog/nationejobs/2009/10/01/entry-1