ฎีกาภาษี ภาษีซื้อต้องห้าม

คําพิพากษาศาลฎีกาที่ 4679/2549 (บริษัท ข. จำกัด โจทก์ กรมสรรพากร จำเลย)

ข้อเท็จจริง

บริษัท ก. ประกอบกิจการอสังหาริมทรัพย์และได้จดทะเบียนภาษีธุรกิจเฉพาะในการขายบ้านและที่ดินให้แก่ลูกค้า บริษัท ก. มีข้อผูกพันจะต้องแจกเรือและจัดท่าจอดเรือให้แก่ลูกค้า ทั้งทำประตูเข้าออกระหว่างแม่น้ำนครไชยศรีกับสโมสรและท่าจอดเรือด้วย

หากบริษัท ก. ก่อสร้างสิ่งปลูกสร้าง ดังกล่าวเอง บริษัท ก. จะขอคืนภาษีซื้อ (Input Tax) ที่เกิดจากการก่อสร้างไม่ได้ เพราะผู้ประกอบการที่จะมีสิทธิได้รับคืนภาษีซื้อจะต้องเป็นผู้ประกอบการที่จดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม แต่บริษัท ก. จดทะเบียนภาษีธุรกิจเฉพาะจึงไม่มีสิทธิได้รับคืนภาษีซื้อ

เพื่อให้ได้รับคืนภาษีซื้อ บริษัท ก. จึงจดทะเบียนจัดตั้งบริษัท ข. และบริษัท ข. ได้จดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มด้วย มีการทำสัญญาเช่าที่ดินจากบริษัท ก. และดำเนินการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างดังกล่าวในนามของบริษัท ข. แต่ไม่มีการเก็บค่าผ่านประตูเข้าออกและค่าจอดเรือหลังจากการก่อสร้างเสร็จเรียบร้อย และบริษัท ก. ก็ไม่ได้เก็บค่าเช่าที่ดินจากบริษัท ข. ด้วย

บริษัท ข. ได้ขอคืนภาษีซื้อที่เกิดจากการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างดังกล่าว แต่กรมสรรพากรไม่คืนให้ บริษัท ข. จึงเป็นโจทก์ฟ้องกรมสรรพากรเป็นจำเลยต่อศาลภาษีอากรกลางเพื่อให้บังคับกรมสรรพากรคืนภาษีซื้อดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 1 ต่อเดือนแก่บริษัท ข.

ศาลภาษีอากรกลางพิพากษายกฟ้อง

บริษัท ข. โจทก์ อุทธรณ์

คำวินิจฉัยศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีภาษีอากรวินิจฉัยว่า "ภาษีซื้อที่โจทก์ขอคืนเกิดจากรายจ่ายในการก่อสร้างประตูน้ำ ท่าจอดเรือ ค่าออกแบบระบบไฟฟ้าสโมสร ค่าจ้างเหมางานสาธารณูปโภค ค่าจ้างเหมาก่อสร้างอาคารสำหรับลากเรือขึ้นเอง ซึ่งตั้งอยู่ในโครงการขายอสังหาริมทรัพย์ของบริษัท ก. เป็นการก่อสร้างเพื่อให้ผู้ซื้อบ้านและที่ดินของบริษัท ก. สามารถแล่นเรือผ่านประตูน้ำเข้าออกระหว่างแม่น้ำนครไชยศรีกับสโมสรและท่าจอดเรือ อันเป็นข้อผูกพันที่บริษัท ก. มีต่อลูกค้าของตน และโจทก์ไม่มีรายรับจากการเรียกเก็บเงินค่าผ่านประตูน้ำแต่อย่างใด ทั้งกรรมการผู้มีอำนาจของบริษัท ก. ก็เป็นกรรมการผู้มีอำนาจของโจทก์

พฤติการณ์ในการดำเนินการระหว่างโจทก์กับบริษัท ก. ไม่ว่าจะเป็นการประกอบกิจการหรือการที่โจทก์ทำสัญญาเช่าที่ดินจากบริษัท ก. มีลักษณะเป็นนิติกรรมที่โจทก์กับบริษัท ก. มิได้มีเจตนาที่จะให้มีผลบังคับ แต่เป็นการทำขึ้นเพื่ออำพรางเจตนาที่แท้จริง เพราะถ้าสิ่งปลูกสร้างดังกล่าวทำในนามของบริษัท ก. จะขอคืนภาษีซื้อที่เกิดจากการก่อสร้างไม่ได้ เนื่องจากบริษัท ดังกล่าวจดทะเบียนภาษีธุรกิจเฉพาะ จึงให้ทำในนามโจทก์ซึ่งจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม

ภาษีซื้อที่โจทก์นำมาขอคืนจึงเป็นภาษีซื้อจากรายจ่ายที่เกี่ยวเนื่องกับการประกอบกิจการของบริษัท ก. มิใช่ภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการของโจทก์ ฉะนั้น โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับคืนภาษีซื้อดังกล่าว พิพากษายืน"

โดย : ชัยสิทธิ์ ตราชูธรรม และ ดุลยลักษณ์ ตราชูธรรม  ที่มา : สรรพากรสาส์น