ข้อหารือทางภาษีที่ควรรู้     

   ขอนำเรื่องราวที่เกี่ยวเนื่องกับเทคนิคและข้อหารือทางภาษีมานำเสนอ เพื่อเป็นบทเรียนให้คุณผู้อ่านได้มองเห็นภาพในการเสียภาษีอย่างถูกต้องจะได้ไม่เสียโอกาส

วันนี้ผมนำข้อหารือและการตอบข้อหารือในการเสียภาษีของสรรพากร 2 เรื่อง 2 รส มาฝากกัน

เรื่องแรกเป็นข้อหารือเลขที่หนังสือ : กค 0702(กม.06)/1263 สดๆ ร้อนๆ เมื่อวันที่ 7 ก.ค. 2551 นี่เอง

เป็นเรื่องภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีค่าเบี้ยเลี้ยงเดินทางเนื่องจากการปฏิบัติงานบนสายการบินระหว่างประเทศ

ข้อหารือมีอยู่ว่า พนักงานของบริษัทสายการบินแห่งหนึ่งซึ่งเป็นบริษัทจดทะเบียนจัดตั้งขึ้นตามกฎหมายต่างประเทศ โดยมีสำนักงานสาขาในประเทศไทย มีพนักงานต้อนรับปฏิบัติหน้าที่บนสายการบินระหว่างประเทศ โดยพนักงานดังกล่าวนอกจากจะได้รับเงินเดือนประจำแล้ว ยังได้รับประโยชน์เพิ่ม เป็นค่าเบี้ยเลี้ยงเดินทาง ซึ่งสำนักงานสาขาเป็นผู้จ่าย

พนักงานต้อนรับจะได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงเดินทางในระหว่างการปฏิบัติหน้าที่บนเครื่องบินในอัตราเหมาจ่ายเป็นรายวัน เพื่อชดเชยค่าอาหาร ในขณะปฏิบัติหน้าที่อยู่ต่างประเทศเป็นครั้งคราวเป็นจำนวนเงินวันละ 70 เหรียญสหรัฐ (ตามตารางการบินที่สำนักงานใหญ่กำหนด) การจ่ายเบี้ยเลี้ยงเดินทางในแต่ละเดือนจะจ่ายย้อนหลังให้พนักงานเมื่อทำงานเสร็จสิ้น เช่น เบี้ยเลี้ยงเดือน ม.ค. จะจ่ายให้พนักงานในเดือน ก.พ.

ปัญหาคือเงินได้เหล่านั้นต้องเสียภาษีหรือไม่?

แนววินิจฉัย กรณีตามข้อเท็จจริง สำนักงานสาขาได้จ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงเดินทางให้แก่พนักงานต้อนรับในระหว่างการเดินทาง เพื่อปฏิบัติหน้าที่อยู่ต่างประเทศเป็นครั้งคราวในอัตราเหมาจ่ายเป็นรายวัน วันละ 70 เหรียญสหรัฐ (ในอัตราระหว่าง 2,300-2,800 บาทต่อวัน) ซึ่งไม่เกินอัตราค่าเบี้ยเลี้ยงสูงสุดที่ทางราชการกำหนดจ่ายให้แก่ข้าราชการในการเดินทางไปราชการในต่างประเทศ

ทั้งนี้ ตามมาตรา 49 แห่งพระราชกฤษฎีกาค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปราชการ (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2548 และพระราชกฤษฎีกาค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปราชการ พ.ศ. 2526 ประกอบกับข้อ 12 ของระเบียบกระทรวงการคลัง ว่าด้วยการเบิกค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปราชการ พ.ศ. 2550 บัญชีหมายเลข 6 ท้ายระเบียบฯ ดังกล่าว ประเภท ข ในลักษณะเหมาจ่ายกำหนดไว้ในอัตรา 3,100 บาทต่อวัน

ดังนั้น หากพนักงานได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงเดินทางจากสำนักงานสาขาในอัตราที่ไม่เกินกว่าอัตราดังกล่าว และได้จ่ายไปโดยสุจริตตามความจำเป็นเฉพาะในการที่ต้องปฏิบัติหน้าที่ของตนและได้จ่ายไปทั้งหมดในการนั้น ได้รับยกเว้นไม่ต้องรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของพนักงานดังกล่าว

ทั้งนี้ ตามมาตรา 42 (1) แห่งประมวลรัษฎากร ประกอบกับข้อ 1 (2) ของคำสั่งกรมสรรพากรที่ ป.59/2538ฯ ลงวันที่ 26 ธ.ค. 2538

ข้อหารือที่สองเป็นไปตามหนังสือ กค 0702(กม.10)/1354 วันที่ 8 ก.ค. 2551 เรื่องภาษีเงินได้นิติบุคคล กรณีการจ่ายดอกเบี้ยเงินกู้ยืมเพื่อนำมาจ่ายเงินปันผลและเงินลงทุน

ข้อหารือมีอยู่ว่า บริษัทประกอบธุรกิจผลิต จำหน่าย นำเข้า ส่งออก สินค้าเกี่ยวกับพลาสติก เคมีภัณฑ์ เวชภัณฑ์ยา และเคมีเกษตร บริษัทได้รับการส่งเสริมการลงทุนตามบัตรส่งเสริมคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน และได้รับสิทธิประโยชน์ตามพระราชบัญญัติส่งเสริมการลงทุน พ.ศ. 2520 ให้ได้รับยกเว้นไม่ต้องนำเงินปันผลจากกิจการที่ได้รับการส่งเสริมการลงทุนซึ่งได้รับยกเว้นภาษีเงินได้นิติบุคคลตามมาตรา 31 แห่งพระราชบัญญัติส่งเสริมการลงทุน พ.ศ. 2520 ไปรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลตลอดระยะเวลาที่ได้รับยกเว้นภาษีเงินได้นิติบุคคล

ในการประกอบกิจการของบริษัทที่ผ่านมา บริษัทมีผลกำไรจากกิจการที่ได้รับการส่งเสริมการลงทุนและกิจการที่ไม่ได้รับการส่งเสริมการลงทุน แต่เนื่องจากบริษัทมีนโยบายที่จะนำเงินไปขยายการลงทุนเพื่อให้ได้ผลประโยชน์สูงสุดต่อกิจการ จึงมีผลทำให้บริษัทต้องกู้ยืมเงินมาเพื่อจ่ายเงินปันผลให้แก่ผู้ถือหุ้น ซึ่งถือเป็นการบริหารเงินอย่างมีประสิทธิภาพ ทำให้ดอกเบี้ยจ่ายลดลง

คำถามคือ ดอกเบี้ยเงินกู้ยืม ในกรณีนี้ที่ถือว่าเป็นรายจ่ายโดยตรงเพื่อกิจการของบริษัท สามารถนำมาหักภาษีได้หรือไม่?

แนววินิจฉัย หากบริษัทได้นำผลกำไรไปขยายการลงทุนจริง และได้กู้ยืมเงินมาเพื่อนำมาจ่ายเงินปันผลให้แก่ผู้ถือหุ้น โดยในการจ่ายเงินปันผลบริษัทได้ปฏิบัติถูกต้องตามมาตรา 1201 และ 1202 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ดอกเบี้ยที่เกิดจากการกู้ยืมเงินเพื่อนำมาจ่ายเงินปันผลดังกล่าว เข้าลักษณะเป็นรายจ่ายที่เกี่ยวเนื่องกับการประกอบกิจการ เพื่อหากำไรโดยเฉพาะ

บริษัทมีสิทธินำดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นมาถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (13) แห่งประมวลรัษฎากร

รู้แล้ว รู้ก่อน มีสิทธิ์ได้ก่อนนะครับ

ที่มา : หนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์ วันอังคารที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2551