จูงใจจ่ายภาษี

ถ้าถามผู้ประกอบการสักร้อยรายว่า ระหว่าง...เจ้าหนี้กับสรรพากร...อย่างไหนน่ากลัวกว่ากัน??

ผมเดาว่าเสียงเอกฉันท์คงเป็น...อย่างหลัง...แน่นอน

น่าเห็นใจกรมสรรพากรมากนะครับ ด้านหนึ่งต้องปฏิบัติงานอย่างเต็มที่เพื่อหาเงินเข้าสู่ท้องพระคลัง ในขณะเดียวกันก็พยายามเหลือเกินในการประชาสัมพันธ์สร้างภาพลักษณ์ที่ดีสู่สังคม...แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนทัศนคติเชิงลบของผู้คนได้มากนัก

อะไรคือปัจจัยสำคัญของปมเหตุที่ทำให้ทัศนคติของคนเป็นอย่างนั้น??

อะไรทำให้ผู้คนไม่ค่อยเต็มใจอยากจ่ายภาษี?? ทางไหนเลี่ยงได้เป็นเลี่ยง หลบได้เป็นหลบ

วันนี้...ผมคงไม่บังอาจมาเสนอแนะวิธีแก้ไขปัญหาระดับชาติในเรื่องนี้ เพียงแต่อยากสะกิดแนวคิดบางอย่างให้กับผู้ที่เกี่ยวข้องลองหยิบไปใช้เป็นไอเดีย

ผู้ประกอบการเอสเอ็มอีทั้งเก่าและใหม่ ทั้งเล็กและใหญ่...ใช่ว่าไม่อยากจ่ายภาษีเพื่อเอาเงินไปใช้ทำประโยชน์ส่วนรวมให้กับประเทศชาติ

ไม่มีใครหรอกครับที่อยากมีเรื่องกับสรรพากร ยิ่งในต่างจังหวัดพื้นที่แคบเห็นตัวเห็นตนเห็นหน้าเห็นตากันเกือบทุกวัน เพียงแต่สิ่งที่ทำให้ผู้ประกอบการยังรู้สึกไม่เต็มใจร้อยเปอร์เซ็นต์ในการเป็นคนดีของชาติ ผมสัมผัสได้ 2 ประการ

ประการแรก...ยังมีความไม่ทั่วถึงในการจัดเก็บภาษีกับผู้ประกอบการ พูดง่ายๆ ว่ายังมีช่องทางหรือวิธีการหลบเลี่ยงภาษีจนทำให้คนที่หลบได้หรือจ่ายน้อย มีต้นทุนสินค้าที่ต่ำกว่าคนที่เสียภาษีแบบถูกต้องอย่างมากมาย ค้าขายสู้กันไม่ได้เลย

เอาแค่ภาษีแวต 7% ก็ถือว่าทำให้ราคาขายสินค้าที่ใกล้เคียงกัน ราคาส่งแตกต่างกันลิบลับ...เพราะฉะนั้น เมื่อคนทำดีกลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบ...คนเกเรกลับได้ประโยชน์ ใครล่ะ...อยากเต็มใจเข้าระบบอย่างตรงไปตรงมา...จริงมั้ยครับ

ประการที่สอง...นอกจากเรื่องความไม่ทั่วถึงในการจัดเก็บภาษี จนทำให้เกิดความได้เปรียบเสียเปรียบของต้นทุนสินค้าแล้ว แรงจูงใจ ที่จะกระตุ้นให้คนอยากจ่ายภาษีดีๆ ตรงๆ ก็มีน้อย ที่ผ่านมาพอมีให้เห็นบ้างก็จะมีการจัดโปรโมชันเอาใบเสร็จรับเงินมาจับรางวัล ซึ่งก็ทำกับผู้ซื้อเป็นครั้งคราว

แต่ด้านผู้ขายหรือผู้ผลิตที่เสียภาษีทั้งแวตและภาษีเงินได้นิติบุคคลยังไม่ค่อยเห็นกิจกรรมหรือสิทธิประโยชน์เด่นๆ ออกมาเป็นเรื่องเป็นราว

หลายบริษัทยังคงใช้วิธีเดิมๆ คือทำงบแบบขาดทุนเพื่อเลี่ยงการเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลประจำปี

หลายบริษัทที่มีกำไรเยอะก็พยายามหาค่าใช้จ่ายมาตัดทอนเพื่อจะได้เสียภาษีน้อย

สภาพแบบนี้...ใครๆ ก็รู้ ใครๆ ก็เห็น

แต่ผมเชื่อว่าผู้บริหารประเทศคงไม่อยากให้เป็น...ตลอดไป

เบื้องต้นผมคิดว่า...ถ้ายังไม่สามารถทำให้ทุกคนเข้าสู่ระบบแบบเสมอภาคได้ คงต้องหาวิธีทำให้คนที่เข้าสู่ระบบแล้วซึ่งพูดได้เลยว่าเป็นกลุ่ม...คนที่ทำดี...ก็ควรที่จะได้รับสิทธิประโยชน์หรือผลตอบแทนกลับที่เหนือกว่า...คนที่ยังทำตัวไม่ดี...บ้าง

ทำให้เห็นไปเลยว่า...รัฐส่งเสริม สนับสนุน และดูแลคนที่ทำดีเพื่อประเทศชาติ

ทำให้เห็นไปเลยว่า...คนทำดีย่อมได้ดีตอบแทน จะได้เป็นแรงจูงใจให้คนรุ่นใหม่คิดอ่านทำดี

สิทธิประโยชน์ต่างๆ ที่น่ามอบให้ผู้ประกอบการที่จ่ายภาษีดีๆ เช่น ถ้าต้องกู้เงินก็ควรจะได้รับอัตราดอกเบี้ยลูกค้าชั้นดีหรือต่ำกว่าคนอื่น

ถ้ามีการชดเชยดอกเบี้ยก็ควรจะได้รับโอกาสใช้บริการก่อน

มีมหกรรมไปค้าขายต่างประเทศก็ควรได้โควตาหรือราคาพิเศษสุดๆ หน่วยงานไหนจัดอบรมสัมมนาดีๆ ก็ควรได้สิทธิก่อน มีงาน หรือโครงการดีๆ จากรัฐก็ควรจะได้รับการพิจารณาก่อน

นี่เป็นตัวอย่างที่คิดเร็วๆ มาเสนอ แต่ถ้าจะให้ดีทำให้โดนใจจริงๆ ก็ควรสุ่มสอบถามความคิดเห็นจากเจ้าตัวว่าอยากได้สิทธิประโยชน์อะไรในฐานะที่ท่านเป็น...คนดีของประเทศ

กรมสรรพากรมีข้อมูลทุกมิติที่สามารถกดเรียกมาดูได้ภายในไม่กี่วินาที

โครงการแบบนี้ถ้าจะทำจริงๆ ก็แทบไม่ต้องใช้งบประมาณอะไรมากมาย ดึงเอาหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาร่วมกันอย่างจริงจัง ก็สามารถสร้างผลงานให้ประทับใจผู้ประกอบการทั่วประเทศได้ไม่ยาก

แล้วถ้าขยายผลทำโครงการลักษณะนี้กับ...บุคคลธรรมดา...ที่เสียภาษีหัก ณ ที่จ่ายคนละหลายๆ สิบปี ทำให้เขาเหล่านั้นได้สิทธิประโยชน์ตอบแทนบ้าง

ผู้คนจะมีความรู้สึกที่ดีกับเรื่อง...ภาษี...อีกมากโข

รัฐบาลจะได้คะแนนเสียงเพิ่มอีก...กองโต

ที่มา : หนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์  วันจันทร์ที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2551