การโจมตีค่าเงิน 

         อยากทราบวิธีการโจมตีค่าเงินอย่างง่ายๆ และปัญหาของไทยกับอินโดนีเซีย

ตอบ-เงินที่เราใช้ซื้อสินค้านั้น กลายเป็นสินค้าไปเสียเอง มันจึงมีการซื้อขายเงินอยู่ในตลาด และในตลาดเงินต่างประเทศนั้น มีนักค้าเงินที่เก็งกำไรอยู่ แต่นักค้าเงินเหล่านี้จะโจมตีค่าเงินของประเทศใดประเทศหนึ่งไม่ได้ง่ายๆ ถ้าประเทศนั้นไม่มีเศรษฐกิจอ่อนแอ

อย่างประเทศไทยนั้น มีหนี้ต่างประเทศจำนวนมหาศาล ตกราว 9 หมื่นล้านดอลลาร์ จึงเป็นมูลค่าที่เกินครึ่งจากผลผลิตมวลรวมภายในประเทศหรือจีดีพี คราวนี้เงินที่เรากู้มานั้นไม่ได้เอาไปใช้ในการผลิต หรือทุ่มในการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานอย่างที่ควรจะเป็น แต่ไปใช้ในทางที่ไม่ได้ผลตอบแทน เช่น เอาไปเก็งกำไรในตลาดหุ้น ทำให้เศรษฐกิจเติบโตแบบจอมปลอม หรือเรียกว่าเศรษฐกิจฟองสบู่

ในปี 2539 การส่งออกของเราไม่เติบโตเลย เปอร์เซ็นต์เป็น 0 ความสามารถในการแข่งขันกับตลาดภายนอกไม่ดี สู้ต่างประเทศไม่ได้

นอกจากนี้เราเอาค่าเงินบาทของไทยไปผูกไว้กับดอลลาร์ และในช่วงที่เศรษฐกิจของสหรัฐดีเช่นนี้ ทำให้ค่าเงินดอลลาร์สหรัฐแข็ง เงินไทยเลยต้องแข็งตามไปด้วย

แต่ในความเป็นจริง เศรษฐกิจเราอ่อนแอ มันจึงสวนทางกับค่าเงินที่แข็ง ซึ่งนักค้าเงินมองเห็นแล้วว่า ไทยจะฝืนธรรมชาติเช่นนี้ต่อไปอีกไม่นานแน่ๆ จึงนำเงินบาทออกมาขายล่วงหน้าและกลายเป็นกระแส เทขายเงินบาท ทางแบงก์ชาติของเราก็พยายามเอาเงินกองทุนออกไปสู้ อุดไว้ไม่ให้เสียเสถียรภาพ แต่อุดเท่าไหร่ก็ไม่อยู่ ทุ่มจนหมดกระเป๋า ในที่สุดเราก็ต้องปล่อยค่าเงินลอยตัว และขอความช่วยเหลือจากไอเอ็มเอฟ

จากอัตรา 25 บาทต่อ 1 ดอลลาร์ ก่อนกลางปี 2540 หลังไทยเกิดวิกฤตทางเศรษฐกิจต้องใช้เงินบาทถึงประมาณ 40 บาท เพื่อแลกให้ได้ 1 ดอลลาร์

อินโดนีเซียเป็นประเทศที่ขอกู้เงินจากไอเอ็มเอฟเช่นกัน หลังจากประสบปัญหาต่อจากไทยคือราวกลางเดือน ก.ค. 2540 และดูเหมือนจะรุนแรงยิ่งกว่า ค่าเงินรูเปียห์จาก 2,364 รูเปียห์ต่อ 1 ดอลลาร์ เมื่อ ก.ค.2540 กลายเป็น 10,000 รูเปียห์ต่อ 1 ดอลลาร์ ในเดือน ต.ค. 2540

นอกจากนั้นอินโดนีเซียยังมีมรสุมทางการเมืองด้วย เนื่องจากชาวอินโดนีเซียเบื่อระอาต่อการปกครองของประเทศมายาวนานกว่า 27 ปี ของประธานาธิบดีซูฮาร์โต้ ซึ่งพวกเขาไม่ได้รับผลตอบแทนจากการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ ความไม่พอใจที่เคยเป็นคลื่นใต้น้ำจึงระเบิดออกมา โดยในเดือน พ.ค. 2541 ชาวอินโดนีเซียจึงก่อจลาจล ปล้นร้านค้าของชาวจีน ซึ่งถือว่าเป็นผู้ที่เกี่ยวเก็บเอาความร่ำรวยได้จากช่วงที่เศรษฐกิจเฟื่องฟู พอข่าวร้ายๆอย่างนี้เกิดขึ้น ก็ยิ่งส่งผลกระทบต่อภาวะเศรษฐกิจ จนในที่สุดคนอย่างซูฮาร์โต้ต้องลงจากอำนาจในเวลาต่อมา