ข้อคิดดีๆ ของผู้ประกอบการใหม่

                                         
   สิ่งที่ผมอยากจะบอกเล่าในสัปดาห์นี้เป็นเรื่องดีๆ ของโครงการเสริมสร้างผู้ประกอบการใหม่ ที่มีการดำเนินงานต่อเนื่องมาหลายปีของกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม

โครงการนี้เป็นความริเริ่มและต่อเนื่องมาตลอดโดยมุ่งเปิดโอกาสให้ประชาชนทั่วไป คนทำงานกินเงินเดือน หรือมนุษย์สำนักงาน ผู้จบการศึกษา ได้มีโอกาสเข้ารับการอบรม แลกเปลี่ยนประสบการณ์และได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ในการที่จะเป็นเจ้าของธุรกิจแทนการเป็นลูกจ้าง

โดยอาจจะมีลักษณะเป็นงานเสริมจากงานประจำ เป็นอาชีพที่สองของคนทำงาน เป็นการริเริ่มของทายาทธุรกิจ ก่อนที่จะเข้าไปรับธุรกิจของที่บ้านอย่างเต็มที่หรือเป็นเรื่องของผู้คนที่เกษียณจากงานประจำมีทุน-มีแรงที่อยากจะทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้มีกระแสเงินสดเลี้ยงดูตนเอง อย่างแน่นอนในระยะเวลาที่เหลืออยู่

ในโอกาสที่ผมได้เข้าไปเป็นวิทยากร หรือไปเป็นกรรมการพิจารณาแผนธุรกิจ ผมได้พบกับแนวความคิดที่หลากหลายและเห็นมุมมองในการที่ผู้เข้าอบรมจะดำเนินธุรกิจ ซึ่งแยกแยะออกมาเป็นกลุ่มๆ ได้ดังนี้ครับ

1. กลุ่มที่อยากจะทำธุรกิจ จะมีลักษณะความคิดปนความฝัน หรือเป็นกลุ่มที่ได้รับความกดดันจากการทำงาน-ไม่มีความสุขในงานปัจจุบัน บางท่านก็มีลักษณะเห็นคนอื่นทำก็อยากทำบ้างและคิดว่าตนเองทำได้ กลุ่มนี้ต้องพัฒนาความอยากจะทำธุรกิจมาเป็นการสำรวจ ตรวจสอบตัวเองในแง่ของความพร้อมในเรื่องทุน ความทุ่มเท และลงลึกในแนวคิดที่จะทำธุรกิจจริงๆ ว่า “ต้องการจะทำธุรกิจอะไรกันแน่”

2. กลุ่มที่คิดจะทำธุรกิจ จะมีลักษณะที่ทำการศึกษาด้านใดด้านหนึ่ง มาอย่างลึกซึ้งพอสมควร เช่น ศึกษาด้านการผลิตมาแล้วเนื่องจากพื้นฐานตนเองเป็นวิศวกรหรือเป็นนายช่าง มองเห็นช่องทางการตลาด หรือการผลิต แต่ที่ขาดอยู่เป็นส่วนมาก คือ มีทุนไม่พอ ต้องการความรู้เพิ่มเติมด้านการเงิน การบริหารเงิน การจัดการกระแสเงินสด การเจรจาติดต่อกับสถาบันการเงิน การขอกู้เงินและการวางรูปแบบกิจการว่าจะเป็นบุคคลธรรมดาหรือนิติบุคคล เป็นต้น

3. กลุ่มที่ลงมือรวบรวมทุนเพื่อทำธุรกิจตามที่กำหนดไว้ กลุ่มนี้จะมีลักษณะที่ตกผลึกทางความคิด มีแผนการหาทุน หาหุ้นส่วนกันแล้ว มีการสำรวจทำเลที่ตั้ง เจรจากับ Supplier บ้างบางส่วน กลุ่มนี้มักจะขอข้อคิด ข้อแนะนำด้านการเงิน สถาบันการเงินที่จะติดต่อ การทำตัวอย่างไร ทำข้อมูลอย่างไรที่จะอธิบายให้สถาบันการเงิน หุ้นส่วน เข้าใจถึงความเสี่ยงและผลตอบแทนที่คาดว่าจะได้รับ กลุ่มนี้ถือว่า “พร้อมลุย”

ผู้เขียนสนใจกลุ่มที่ 3 นี้มาก และมักจะให้ข้อคิดก่อนที่จะเริ่มมีการเรียกเงินมาลงขันในบัญชีกลาง (มักจะเปิดบัญชีขึ้นมาเพื่อเป็นกองกลางในการดำเนินงาน) โดยผู้เขียนจะให้ข้อคิดดังต่อไปนี้

1. อะไรที่เอาจากผู้อื่นมาแล้วต้องคืนเขาพร้อมดอกเบี้ย เราเรียกว่า “หนี้” เมื่อเป็นหนี้แล้วต้องใช้หนี้ จึงจะมีเครดิต อย่าหลอกตัวเอง เช่น ตั้งวงแชร์จากญาติพี่น้อง เอามาทำทุน อย่างนี้เรียกว่าหนี้ไม่ใช่ทุน

2. คิดไว้เสมอว่า ทุนที่ลงไปถ้าหมดหรือเสียหายแล้วครอบครัวลูกเมีย ต้องไม่เดือดร้อน อย่าเอาครอบครัวมาเป็นเดิมพัน ถ้าทำอย่างนั่นเรียกว่า นักพนัน-คนเสี่ยงโชค ไม่ใช่ผู้ประกอบการ

3. การเป็นหุ้นส่วนกัน คือ ข้อตกลงที่จะร่วมกันรับทั้งผิด-รับทั้งชอบ ร่วมหัวจมท้าย ไม่ใช่ทำไปครึ่งๆ กลางๆ แล้วเปิดไฟเลี้ยวหนีออกไป ตรงนี้ต้องคุยให้จบ...ไม่จบอย่าเรียกระดมทุนเด็ดขาด

4. คนที่ต้องดูแลการเงิน คือ คนที่ใจแข็งที่สุด และคนนี้ต้องรู้ว่าตั้งแต่จ่ายเงินออก จนรับเงินเข้ามา มีขั้นตอนอะไรบ้าง ตอนไหนจ่ายออก ตอนไหนต้องไปไหว้ลูกค้าให้เขาเอาเงินมาจ่ายเรา ( เวลาขายเชื่อ) ถ้าไม่รู้วงจรเงินสด (Cash cycle) เริ่มต้น-ลงท้ายที่ไหน ผมว่าเสี่ยงสูงที่จะเสียหาย

5. ข้อสุดท้าย ห้ามมีแนวความคิด “อันความสามัคคีนั้นดีอยู่แต่ต้องให้ตัวกูเป็นหัวหน้า” ทุกอย่างถ้าเป็นหุ้นส่วนต้องคุยกันไม่อย่างนั้น ทะเลาะกันเละ.....

จากการแบ่งแยกออกมาเป็น 3 กลุ่มและข้อคิด ผมจะได้นำเสนอกรณีศึกษาที่พบจากการตรวจประเมินแผนธุรกิจของผู้เข้ารับการอบรมในมุมมองของสถาบันการเงินในฉบับหน้านะครับ

ที่มา :  โดย สุรพล โอภาสเสถียร   http://www.bangkokbizweek.com